رابطه علم و عمل در فرهنگ رضوي(فاطمه زينلي)
علم ودانش در اجرای عمل نقش عمده ای دارد ،به گونه ای که عمل آگاهانه وبا معرفتبسیار برترو بالاتر ازعملی است که با جهل انجام شود، علم ودانش زمانی برای جامعهسودمندومفید است که با عمل و اجرا همراه گردد یعنی عالم به علم و دانسته های خودعمل کرده و آن را با اشتیاق به دیگران نیز بیاموزد.یافته های این پژوهش نشان می دهدامام رضا علیه السلام در زندگی فردی و در عمل به آموزه های قرآن و مبانی اخلاقیوآداب ظاهری همچون لباس پوشیدن وغذا خوردن اهتمام داشته اند وهمچنین درزندگی اجتماعی در رابطه با خانواده در رفتار والدین وفرزندان ودر جامعه در ارتباط بامردم در مسائل اعتقادی نیز نسبت به عمل به علم خویش توجه داشته اند.پژوهشگر برایرسیدن به رابطه ی علم و عمل کوشیده است تا با الگو گیری از سبک زندگی امام رضاعلیه السلام به روش صحیحی ازعمل به علم دست پیدا کند .پژوهش حاضر با روش فیشبرداری و کتابخانه ای با اهداف بنیادین وبا محوریت زندگی علمی و عملی حضرترضا علیه السلام به انجام رسیده است.
واژگان كليدي: فرهنگ رضوی، علم، عمل.