شناخت فرقه ي نعمت اللهيه(مرجان كارچاني)
تصوف مکتب و آئینی است که بر اساس توجه به ساحت معنوی و درونی اسلام، نخست در قالب زهد و پرهیز، سپس در چهار چوب طریقه های صوفیه با آداب و رسومی خاص در سرزمین های مختلف جهان اسلام جلوه گر شده است. پس از گسترش اسلام در ایران این سرزمین نیز شاهد رشد و نمو طریقت های تصوف بوده است. یکی از فرق تصوف در این سرزمین فرقه نعمت اللهیه می باشد که توسط شاه نعمت الله ولی در قرن نهم بنیان گذاری شد. شاه نعمت الله در سال 110 ه.ق در حلب متولد شدو یکصد سال بعد در ماهان کرمان در گذشت. بعد از مرگ شاه نعمت الله، جانشینان وی، از آن جا که فضای مذهبی حاکم بر ایران در عصر صفوی را مناسب با توسعه و ترویج تعالیم صوفیه ندیدند، ناچار به هندوستان مهاجرت کرده و در حیدرآباد دکن اقامت گزیدند. مدت ها بعد همزمان با دوران حکمرانی کریم خان زند، شاه طاهر دکنی دوازدهمین قطب سلسله نعمت اللهیه، یکی از شیوخ خود به نام معصوم علیشاه را برای احیای رسوم طریقت نعمت اللهی به ایران فرستاد. اما دیر زمانی نگذشت که با مخالفت شدید علمای شیعه روبه رو شدند و مشایخ این سلسله دچار قتل و غارت و تبعید گردیدند. در همین زمان ها بود که سلسله نعمت اللهیه نیز دچار انشعاباتی گردید و به چهار شاخه: کوثریه، گنابادیه، صفی علیشاهی و مونس علیشاهی تقسیم گردید. در این نوشتار سعی بر آن بوده است که با معرفی فرقه نعمت اللهیه راه را برای جویندگان حقیقت، روشن نماید تا همگان بدانند که عرفان ناب و حقیقی تنها در نزد اهل بیت است.واژگان كليدي: فرقه، طریقت، نعمت اللهیه، قطب، شیخ.شناخت فرقه ي نعمت اللهيه)
فرم در حال بارگذاری ...
آخرین نظرات