ظلم شناسي از ديدگاه آيات و روايات( اعظم خدادادي)
ظلم به معنای عام گذاشتن شی در غیر موضع خویش و تجاوز از حد اعتدال می باشد وبه معنای خاص آزار و اذیت به کار رفته است. آنچه در حرف مردم ، ظلم دانسته میشود، معنای خاص ظلم است. آیات و روایات ظلم را سه قسم معرفی می کنند: ظلم بهخداوند، ظلم به ردم و ظلم به نفس، تمام مصادیق ی که از آیات و روایات در رابطه باظلم استخراج می شود خارج از این سه عنوان نمی باشد. عامل اصلی انجام دادن ظلم،پیر وی از هوی و هوس است که از هواپرستی به عنوان شرک ربوبی نام برده می شود.انجام ظلم برای ظالم عقوبت هی دنیوی و اخروی در پی د ارد، که برای تنبیه ظالم و مانعشدن دیگران از انجام ظالم، دستورالعمل های فردی و اجتماعی وارد شده است. هر فردو جامعه ای که ظلم را پیشه خود کرده اند به سوی اضمحلال و نابودی پیش رفته اند ،همان طور که خداوند از نابودی و هلاکت اقوام نوح، شعیب، لوط، صالح، هود علیهمالسلام و فرعون نام برده است و به عبرت پذیری از آنان دعوت کرده است. البته درآیات و روایات به این نکته تذکر می دهند که هیچ گونه ظلمی از جانب خداوند نسبتبه مخلوقات صورت نمی پذیرد و اگر عقوبتی به بندگان می رسد به سبب ظلم خود افراداست و خداوند اعمال را چه نیک و چه بد بطور کامل و بدون کم و کاست به خودشخص بر می گرداند. راه نجات از این عواقب در توبه ورد مظالم و راضی کردنصاحبان حقوق می باشد . تک تک افراد و جامعه در مقابل ظالم و مظلوم مسئول هستندبدین صورت که از یاری رساندن به ظالم در جهت ظلمش اجتناب ورزند و بهدادخواهی مظلوم بشتابند و سکوت در این زمینه شخص را هم مسلک ظالم قرار میدهد. منابع مورد استفاده در این تحقیق بیشتر کتب روایی و تفسیری بوده است و از روشاسنادی ) کتابخانه ای ( و بافیش برداری تنظیم و تهیه مطالب انجام گرفته است.
واژگان کلیدی: ظلم شناسی ، ظالم، آیات، روایات.
فرم در حال بارگذاری ...
آخرین نظرات