معيارهاي توسعه فرهنگي از ديدگاه قرآن( فاطمه صغري اسماعيل زاده نجار)

توسعه از مباحث پردامنه وگسترده علوم اجتماعی است که دارای ابعاد اجتماعی، سیاسی، فرهنگی واقتصادی می باشد.توسعه سیری برای تحکیم روابط اجتماعی و پرورانیدن استعدادها و استفاده بهینه ازمواهب طبیعی وامکان رشد همه اقشارجامعه است وبه زمان اخلاق، ارزشها، هنجارها، ، ومکان خاصی تعلق ندارد. فرهنگ مجموعه ای از اعتقادات تمایلات و رفتارها می باشد و از عوامل مهم شکل دهنده به کنش های انسانی وجریان توسعه درتمامی ابعادش است بدون ایجاد بستر مناسب فرهنگی نمی توان به دنبال تحقیق توسعه در ابعاد دیگر جامعه بود. پذیرش توسعه فرهنگی به عنوان بعد اصلی،توسعه فراگیررا در پی دارد توسعه فرهنگی بارمعنایی دومفهوم توسعه وفرهنگ رایک جا بردوش می کشد. برخی ازمعیارهای فرهنگی کشورهای مختلفی که باعث پیشرفت وتوسعه کشورها شده است بسیارحائز اهمیت است؛ امابه هیچ وجه فرهنگ آن کشورهارانمی توان به عنوان فرهنگ یک کشوراسلامی قبول کردوکشورماخواهان وحدت ویکپارچگی است ولی به شرطی که این وحدت براساس معیارهای فرهنگی وارزش های اخلاقی قرآنی باشدوتعارضی با آن نداشته باشدتابه بهانه وحدت وتوسعه فرهنگی ،هویت فرهنگی واستقلال وتمامیت کشور از دست برود. به همین منظورپژوهش حاضر برآن است تا به بررسی معیارهای توسعه فرهنگی از دیدگاه قرآن بپردازدروش تحقیق این پژوهش بااستفاده ازمنابع کتابخانه ای ومطالعه کتب متناسب باموضوع تحقیق وجست وجوی اینترنتی است. دراین تحقیق به تبیین مفهوم وماهیت وابعادتوسعه پرداخته ودرادامه سعی می گردد ضمن ارائه معناومفهوم فرهنگ وتوسعه فرهنگی به بیان اهمیت وجایگاه فرهنگ وتوسعه فرهنگی درقرآن پرداخته شودتا از این طریق به توان به جایگاه مهم توسعه فرهنگی درقرآن دست یافت.

واژگان كليدي: توسعه، فرهنگ، توسعه فرهنگی، قرآن.