مناجات شعبانیه?
دعایی هست به نام «مناجات شعبانیه» که در کتب دعا مثل مفاتیح هست، دعایی است که نوشتهاند این دعا را امیرالمؤمنین علی(ع) و امامانِ از اولاد او میخواندهاند. دعایی است که از نظر مضمون در سطح بسیار بسیار عالی است. یکی از جملههای آن دعا این است: اِلهی هَبْ لی کمالَ الاِْنْقِطاعِ اِلَیک وَ اَنِرْ اَبْصارَ قُلوبِنا بِضِیاءِ نَظَرِها اِلَیک حَتّی تَخْرِقَ اَبْصارُ الْقُلوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ اِلی مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصیرَ اَرْواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِک.
جملههای بعدش را نمیخواهم تفسیر کنم و جملههای بسیار عالی و پرمعنایی است از نظر معرفة اللّهی. جمله اولش این است که خدایا به من موهبت فرما نهایت انقطاع به خودت را. این «نهایت انقطاع» ملازم است با نهایت اتصال؛ یعنی نهایت انقطاع از غیر خدا ملازم است با نهایت اتصال به حق.
?استاد شهید مطهری، آشنایی با قرآن، ج ۱۰ ص۵۰
فرم در حال بارگذاری ...
آخرین نظرات