آثار تربيتي اعتقاد به معاد از ديدگاه قرآن و روايات(عذرا عباسي)
اعتقاد به معاد، آثار تربیتی مثبت فراوانی در زندگی فردی و اجتماعی انسان ها دارد. و باعث سعادتمندی و عاقبت به خیری انسان در دنیا و آخرت می شود. انسان بر اثر این اعتقاد راه بندگی در برابر پروردگار خود می پیماید. اعتقاد و باور به معادرا می توان از آغاز آفرینش انسان دانست. پیامبران الهی بعد از دعوت انسان ها به توحید، آنها را به جهان پس از مرگ و معاد دوباره انسان ها فرا می خواندند. و با ظهور اسلام ابعاد تازه ای از معاد به روی مسلمانان گشوده شد. و با نزول آیات معاد و جهان پس ازمرگ،دید مسلمان نسبت به جهان آخرت گسترده تر شد.از آنجا که اعتقاد داشتن به جهان آخرت و زنده شدن دوباره انسان بدون تأثیر واقعی آن در زندگی تنها راه رسیدن به کمال و سعادتمندی حقیقی نیست، شناخت و تأثیر آن در زندگی دنیایی نیاز به دانستن آثار اعتقاد به معاد در زندگی دارد و آن حاصل نمی شود جز با رجوع به آیات و روایات رسیده درباره آثار تربیتی اعتقاد به معاد و بهره گیری از این آثار در زندگی فردی و اجتماعی، فرهنگی و سیاسی؛ در مقابل انکار معاد باعث هلاکت و تباهی انسان ها از آن چه که باعث نجات آنها در دنیا و آخرت است می شود. کتاب هایی که درباره آثار تربیتی اعتقاد به معاد از دیدگاه قرآن و روایات بیان شده بسیار اندک و انگشت شمار بوده و تا حدی می توانند برای محققی که در پی شناخت این آثار و پیامدهای عدم اعتقاد به معاد است، راهگشا باشد. واژگان كليدي: آثار تربیتی، اعتقاد به معاد، معاد ، قرآن
فرم در حال بارگذاری ...
آخرین نظرات