توبه از ديدگاه آيات و روايات( مريم قاسمي)
توبه در واقع انقلابی درونی است، حرکتی در جان، تا آزاد گردد و به سوی حق سیر کندو توبه انسان مخوف به دو توبه خداست، نخست، این خداوند ایت که به انسان توفیقمیدهد تا بتواند از بند اسارت دنیا برهد و بعد از آنکه بنده توبه نمود، دوباره خداوند بهاو بر میگردد و غفران و بخشش را شامل او خواهد فرمود.بدون شک توبه کردن یکامر واجب است همانگونه که انسانها بر خود واجب میدانند که امراض و بلایا را از خوددور کنند و خود را در مقابل آن محفوظ بدارند، و گنهکار نمیتواند به اختیار خود، توبهرا به تأخیر اندازد، زیرا این تأخیر، نوعی بی اعتنایی به خدا و سبک شمردن گناه است واین خود گناهی است که نیاز به توبه دارد، و پذیرش توبه بر خداوند، یک حکم قطعیاست، زیرا از نظر دلایل نقلی توبه یکی از وعدههای قطعی خداوند به شمار میرود وچون خلف وعده بر خداوند حکیم، قبیح و نارواست بنابراین عقل بر لزوم پذیرش توبهحکم قطعی میکند و اوست خدایی که توبه بندگان خود را میپذیرد و گناهان آنان راعفو میکند و توبه و برگشتن به سوی خداوند باید در ظرف اختیار صورت گیرد فردمجبور به توبه کردن نشده باشد. مثلاً توبه در زمانی که مرگ بر انسان مستولی شده وانسان میداند که دیگر راهی ندارد توبه کند پذیرفته نیست و عبودیت تنها در ظرفاختیار صورت میگیرد که همان زندگی دنیاست که سطح اختیاری میباشد.
واژگان كليدي: توبه، آیات، روایات.
فرم در حال بارگذاری ...
آخرین نظرات