سيماي غافلان از ديدگاه آيات و روايات( اعظم غفاري)
غفلت به معنا بی توجهی،بی اعتنایی،سهو و لغزش می باشد،و توجه قلب به خلافیک امر را غفلت می نامند و به همین دلیل غافلان ازحضور و یاد خداوند در اکثر آیاتمورد نکوهش قرار گرفته اند، و غفلت از نظر فرهنگ دین رجس و چرک معرفی شده ویکی از موانع سیر انسان به سوی خداست. تحقیق حاضر مشتمل بر چهار بخش می باشدکه بعد از بیان کلیات تحقیق در بخش نخست آن ،به شناساندان مفهوم غفلت و تفاوتآن با سهو ونسیان در بخش دوم می پردازد و در این راستا به دو واژه ذکر در مقابلغفلت و تغافل که هم خانواده هستند توجه کرده و بیان می شود که غفلت و سهو ونسیان زمانی مورد نکوهش واقع می شود که از روی عمد باشد و عذر آن غیر مقبولباشد،که اگر غیر از این باشد بخشوده و معفو است، در ادامه این بخش به ذکر و بررسیآیات و روایاتی که در باب نکوهش غفلت و غافلان وارد شده می پردازد،در بخش سومآیات ،» مبدا « به بیان نمود های غفلت و اینکه امور متعددی چون ذات اقدس الهالهی،آخرت،دشمن،عبادت،نفس و امام مورد غفلت واقع می شوند،همچنین عوامل زمینهساز غفلت که شامل دو دسته عوامل ظاهری که خود حب دنیا، وفور نعمت،کبر و خودرتر بینی و گناه را شامل می شود و عوامل باطنی چون آمال و آرزوهای طولانی،شیطانو هواپرستی مورد بررسی قرار می گیرد ومذمت این صفت از سوی آیات وحی وروایات دینی به دلیل آثار زیان باریست که این صفت در پی خواهد داشت،آثاریچون:قساوت قلب، مرگ قلب، تنگی معیشت، حسرت و اندوه و فساد اعمال و ….که دربخش چهارم به این مهم پرداخته شده،در ادامه این بخش به بیان راه های علاج و درمانغفلت پرداخته شده است.
واژگان كليدي: سیما،غفلت،غافل.
فرم در حال بارگذاری ...
آخرین نظرات